Minął rok społecznej izolacji. Obecnie niemal każdy z nas ma za sobą doświadczenie wycofania się z życia wśród znajomych, przyjaciół, braku zwykłych interakcji międzyludzkich. Dzięki temu być może uda się lepiej zrozumieć tych, którym rozwojowe trudności nie pozwalają na nawiązywanie i utrzymywanie bliskich relacji.  2 kwietnia obchodziliśmy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. To była doskonała okazja, by spróbować choć na chwilę zatrzymać się i wyobrazić sobie, jak wygląda świat widziany przez osoby zmagające się z tym zaburzeniem.

Zaburzenia ze spektrum autyzmu nie znikają się wraz z wiekiem…

Nastolatek  zmaga się z  jeszcze większymi trudnościami, często wynikającymi także z okresu dojrzewania.Autyzm często kojarzy się z zagubionymi, nieobecnymi – „żyjącymi w swoim świecie” dziećmi. Niestety nie rozmawiamy często o tym, w jaki sposób funkcjonuje młodzież i dorośli. Dużo dają różnego rodzaju oddziaływania terapeutyczne i rehabilitacyjne. Jednak  trud bycia z drugim człowiekiem, rozumienia jego zachowań, emocji, towarzyszy im całe życie.

Poprzedni i obecny rok to czas niekończących się zmian i okoliczności, na które nikt nie ma wpływu. Musimy więc sobie wyobrazić, jaki chaos pandemia sieje w domach dzieci  i młodzieży ze spektrum autyzmu.

Dla nich codzienna rutyna i przewidywalność tego, co będzie się działo jest bardzo ważne . Wytrącenie z wypracowanego rytmu życia budzi lęk, frustrację, zaburza poczucie bezpieczeństwa.

Szkoła przeniosła się do sieci, terapia również odbywa się po dwóch stronach ekranu komputera czy telefonu. Jeśli nawet terapeuci pracują „na żywo”, to w jaki sposób  uczniowie mają nauczyć się rozpoznawać uczucia, obserwować mimikę czy wsłuchać się  w słowa, gdy pół twarzy terapeuty zakryta jest pod maską? Jak pracować nad byciem w grupie, skoro wiemy, że każda grupa niesie ze sobą zagrożenie dla zdrowia? Jak przekonać  do tego, że zanim wejdzie się do sklepu należy zaczekać w kolejce, bo w środku musi być ograniczona liczba osób?

Te i wiele innych dylematów już od dawna ciąży na rodzicach i opiekunach – wiele z nich zostaje bez odpowiedzi. Dlatego tak ważne jest, by wciąż poszerzać społeczną świadomość.  Im więcej wiemy, tym łatwiej możemy zrozumieć i pomóc drugiemu człowiekowi….