Archiwum miesiąca: kwiecień 2021

TERAPIA RĘKI

Dziecko z automatu musi pisać… Należałoby się zastanowić, czy jest wystarczająco dobrze do tego przygotowane; czy wymagania stawiane przed nim nie są za wysokie. Rzadko kiedy rodzice dziecka są zorientowani, że stabilizacja postawy warunkuje sprawność ręki, a co za tym idzie należałoby zacząć od diagnozy postawy  ciała dziecka…

Rozwój motoryczny dziecka istotnie determinuje jego rozwój emocjonalny oraz społeczny. W literaturze często spotykamy się z terminami określającymi prawidłowy proces rozwojowy, jednak należy pamiętać, że dzieci są różne  i przyczyny trudności, z którymi muszą się borykać również są różne.

NIEZBĘDNE SKŁADOWE WARUNKUJĄCE ROZWÓJ MOTORYCZNY  RĘKI

KONTROLA POSTAWY I LOKOMOCJA: rozwijają się stopniowo podlegają coraz lepszej organizacji i kontroli przez układ nerwowy doprowadzając do umiejętności chodzenia i coraz efektywniejszego utrzymania równowagi.

SCHEMAT  CIAŁA (somatognozja) jest to świadomość posiadania własnego ciała, ruchów przez nie wykonywanych i przestrzeni, jaką zajmuje oraz przynależności wszystkich jego części do jednej całości.

KOORDYNACJA WZROKOWO – RUCHOWA: jest to zdolność wykonywania czynności manipulacyjnych pod kontrolą wzroku. Rozwija się stopniowo, tak jak inne umiejętności ruchowe.

PRAKSJA: jest zdolnością mózgu do wyobrażania organizowania i wykonywania nowych ruchów i aktywności ruchowych. Stanowi podstawę organizacji zachowania i wyższych funkcji poznawczych.

Sami widzicie jak wiele jest tego, a my dorośli wymagamy jednego SPRAWNOŚCI. Proponuję zatem zacząć od obserwacji dziecka:

  • Z jakimi zadaniami dziecko ma trudności?
  • Jakich zadań unika?
  • Czy istniej komponent (składnik) fizyczny lub sensoryczny do unikanych zadań?
  • Czy dziecko rozumie instrukcję?

JEŻELI  DZIECKO SŁUCHA I CZYTA ODPOWIEDNIO  DO WIEKU, ALE MA TRYDNOŚCI Z KOPIOWANIEM PISEMNEJ WYPOWIEDZI, PISMA I INNYCH CZYNNOŚCI RUCHOWYCH NALEŻY  PODEJRZEWAĆ DCD ( Rozwojowe Zaburzenie Koordynacji Ruchowej ).

C.D.N

Przygotowała: Marta Rodziewicz

NIEBIESKIE ŻYCIE….

Co czują, o czym marzą, jak żyją… Najlepiej wyrazi to wiersz …..

Niebieskie marzenia.
Niebieskie wspomnienia.
Niebieski niezwykły świat.
Bez przerwy na nerwy.
Bez czasu na wczasy.
Przez dany nam przydział lat.
Wiedzący, Czujący.
Zawsze Rozumiejący.
Żyjąc nietrywialnie,
Trwamy marginalnie,
W pogoni i trwodze.
W prawdziwej miłości drodze…

NIEBIESKIE ŻYCIE….

Minął rok społecznej izolacji. Obecnie niemal każdy z nas ma za sobą doświadczenie wycofania się z życia wśród znajomych, przyjaciół, braku zwykłych interakcji międzyludzkich. Dzięki temu być może uda się lepiej zrozumieć tych, którym rozwojowe trudności nie pozwalają na nawiązywanie i utrzymywanie bliskich relacji.  2 kwietnia obchodziliśmy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. To była doskonała okazja, by spróbować choć na chwilę zatrzymać się i wyobrazić sobie, jak wygląda świat widziany przez osoby zmagające się z tym zaburzeniem.

Zaburzenia ze spektrum autyzmu nie znikają się wraz z wiekiem…

Nastolatek  zmaga się z  jeszcze większymi trudnościami, często wynikającymi także z okresu dojrzewania.Autyzm często kojarzy się z zagubionymi, nieobecnymi – „żyjącymi w swoim świecie” dziećmi. Niestety nie rozmawiamy często o tym, w jaki sposób funkcjonuje młodzież i dorośli. Dużo dają różnego rodzaju oddziaływania terapeutyczne i rehabilitacyjne. Jednak  trud bycia z drugim człowiekiem, rozumienia jego zachowań, emocji, towarzyszy im całe życie.

Poprzedni i obecny rok to czas niekończących się zmian i okoliczności, na które nikt nie ma wpływu. Musimy więc sobie wyobrazić, jaki chaos pandemia sieje w domach dzieci  i młodzieży ze spektrum autyzmu.

Dla nich codzienna rutyna i przewidywalność tego, co będzie się działo jest bardzo ważne . Wytrącenie z wypracowanego rytmu życia budzi lęk, frustrację, zaburza poczucie bezpieczeństwa.

Szkoła przeniosła się do sieci, terapia również odbywa się po dwóch stronach ekranu komputera czy telefonu. Jeśli nawet terapeuci pracują „na żywo”, to w jaki sposób  uczniowie mają nauczyć się rozpoznawać uczucia, obserwować mimikę czy wsłuchać się  w słowa, gdy pół twarzy terapeuty zakryta jest pod maską? Jak pracować nad byciem w grupie, skoro wiemy, że każda grupa niesie ze sobą zagrożenie dla zdrowia? Jak przekonać  do tego, że zanim wejdzie się do sklepu należy zaczekać w kolejce, bo w środku musi być ograniczona liczba osób?

Te i wiele innych dylematów już od dawna ciąży na rodzicach i opiekunach – wiele z nich zostaje bez odpowiedzi. Dlatego tak ważne jest, by wciąż poszerzać społeczną świadomość.  Im więcej wiemy, tym łatwiej możemy zrozumieć i pomóc drugiemu człowiekowi….